W sukience koloru brąz

Popatrz jak złoto błyszczy na palcu,

zupełnie jakby nie czuło lat,

nie ma w nim smutku i nie ma strachu -

wie, że przytuli go każde z nas.

My się zmieniamy, zmieniać będziemy,

już nawet włosy potargał wiatr,

udźwignęliśmy wiele kamieni,

a niejednemu zgięłoby kark.

Pewnie mi powiesz – nie patrz na szaty,

lecz na człowieka i jego sen,

patrzę więc z bliska w minione daty

i czuję dotyk taki jak chcę.

Złoto się mieni feerią odcieni,

już takie było i takie jest,

wie, że ma nadal swych wielbicieli

i wrasta życiem po jego kres.

My już wrośliśmy w barwy jesieni,

mieni się w słońcu prawdziwy dom,

i ten pierścionek z bursztynem w środku,

i ta sukienka koloru brąz.

08.02.2018

antologia - 4 pory roku

tekst rezerwacja JU