Kilka słów

Czasami chcemy być na obłokach

i tak jak dzieci dosięgać gwiazd,

lecz rzeczywistość biegnie w podskokach

i prosto w oczy chce się z nas śmiać.

Spójrz, ile szczęścia mknie ulicami,

że nawet nie wiem, które mam wziąć,

a ty powiadasz – nie ma go z nami,

za dużo zmartwień podsyła los.

Do szczęścia wcale nie trzeba wiele,

wystarczy nieraz pęk białych róż,

a do nich liścik z twoim adresem

i pewność, że jesteś na jednej z dróg.

Idąc wieczorem wąską aleją,

drzewa się chylą prawie do stóp,

i czuję ciepło, choć wiatry wieją,

a termometry wskazują mróz.

Pamiętam, wtedy było tak samo,

usta się śmieją, bo mam twój szal,

jeszcze pachnący cichą nostalgią,

zmieszaną z rumem nie pierwszy raz.

Czyż to nie szczęście żyć pełną parą

i cieszyć z tego, co los nam dał?

Czyż to nie szczęście złość zabić prawdą

albo odrodzić się jeszcze raz?

3.03.2018 

Maria Sikorska