Półsennie

Pośród nagich prawie drzew

i nuty półsennej

wyłoniłeś się z białych mgieł

i szedłeś tak pewnie.

Znowu widzę twoją twarz

przeoraną życiem,

i tak myślę co chcesz mi dać,

co powiedzieć skrycie.

Przenika mnie blada myśl;

czego jeszcze nie wiem?

Powinnam z tobą dalej iść,

nim spojrzę gdzie jestem?

Wsiąkam istnieniem w twój świat;

przechylać chcę szalę.

Nie wiem czy patrzę w oczy gwiazd

- na twą małą armię.

Chcę ci podać swoją dłoń,

przytulić nieśmiało,

lecz coś mnie trzyma, nie wiem co,

aż w sercu zadrżało.

Zaraz wrócę w tamte sny,

gdy lato zagrzmiało;

byłeś i jesteś, we mnie tkwisz:

- Dziękuje ci Tato.

25.02.2018