Jestem jaka jestem

Czy zaprosisz mnie jeszcze kiedyś na parkiet

i tak czule popatrzysz, że przejdzie mnie dreszcz?

Czy zaprosisz mnie kiedyś do siebie naprawdę

i pozwolisz być wiatrem, cieplejszym niż ten?

…

U mnie nadal tak samo, u mnie nic się nie zmienia,

tylko jesień markotna znów ma chyba zmartwienia.

Nie chcę z nią się przyjaźnić, lecz niestety nie mogę

zamknąć drzwi jej przed nosem, kiedy czuję podłogę.

Znów uśmiercam złe chwile i wykreślam złe drogi,

nie chcę w myślach zabłądzić, nie chcę więcej się trwożyć.

Zbyt haniebne by było wpuścić złości przez okno,

aby potem rozpaczać i goryczą przesiąknąć.

Nie chcę tęsknot rzekomych ani więcej obietnic -

przyjdź, podejdź i zobacz jak jest tu na ziemi.

Kiedy tylko podejdziesz weź za rękę jak damę

i już nigdy mój świecie nie zostawiaj mnie samej.

Właśnie piszę poemat bez początku i końca,

aby po środku nocy i o wschodzie słońca

móc powiedzieć, że tańczę w wichrach, burzach i wiatrach,

i jestem jaka jestem, a ty taki jak chciałam.

07.02.2018