Goniąc jutra

Gonisz za sławą i za uznaniem,

nie masz już czasu spokojnie zjeść,

i znowu czujesz w skroniach pukanie,

i coraz szybciej pompujesz krew.

Żona cię goni, w pracy to samo;

- to co u licha, nie tak chcesz żyć!

Wypijasz wino, które ci dano

i z kołowrotka wyciągasz nić.

Nie patrz na góry pełne kamienia,

które nosiłeś każdego dnia,

nie szata przecież zdobi człowieka,

lecz jego wnętrze i to co w nim.

Może faktycznie to nie poemat

i nie liryka zabrały czas,

ale na pewno w chwilach ciążenia

warto popatrzeć na swoją twarz.

Tylko nielicznym dane są światy

wolne od zmartwień, żalu i strat...

To jest nasz wybór, nasze dramaty

a kochać trzeba pomimo wad.

25.02.2018