Trelum polerum

Kiedy wiosna przez drzwi zajrzy,

ciepło swoje zechce dać -

razem z Tobą zbudzę światy

i wyskoczę w siną dal.

Spojrzę słońcu prosto w oczy

i wypowiem kilka słów,

może zechce spełnić prośby,

które siadły nam na próg.

Wiatr figlarny jak latawce

zaszeleści tu i tam,

może nawet dmuchnie w żagle

i wyrzuci na grzbiet fal.

Tak mi dziwnie zaszumiało,

że już w głowie słyszę trel,

nie wiem co się będzie działo,

nie ogarniam wszystkich scen.

To już wiosna, wiosna, wiosna

w mojej głowie, w moim śnie

patrzę na nią dziś z ostrożna,

nie wiem czemu do mnie lgnie.

Już z bukietem fiołków biegnie,

trąca świerszcze pośród łąk,

czasem spojrzy hen za siebie

i kukułce rzuci grosz.

Znów na ławkach w centrum parków

widać będzie bliskość ciał,

więc już teraz szkoda czasu

- idźmy wiosny szukać w nas.

18.03.2012