Dusze rozpustne

Nim w drzwi zapukasz uciekną motyle,

bądź przy mnie blisko, nie tylko przez chwilę...

Któregoś ranka zaproszę do stołu,

gdy będziesz w domu.

Nie rozmawiajmy o naszych marzeniach,

do nich wrócimy, lecz jeszcze nie teraz.

Nie mówmy także o siłach ciążenia;

- to trudny temat.

Możemy ruszyć przez góry, doliny

nie trzeba mapy ani wielu znaków.

Wystarczy tylko szklaneczka martini

na całym szlaku.

A jeśli nadto gdzieś się zapędzimy -

w jednym momencie odnajdziemy siebie.

Pozwólmy zatem na przelot motyli

i pobyt w niebie.

Któregoś ranka odejdę na palcach,

nie rób mi kawy, i nie przynoś ciasta.

To będzie znakiem, że nie chcę już wracać

do tego świata.

Nie zawsze łóżko krzyczy w środku nocy,

czasami słychać jest dusze rozpustne,

Ja jeszcze pragnę przejść z nimi przez mosty

nim czas mi umknie.

26.02.2018