Tylko mi pozwól...

I znowu rynna krztusi się deszczem,

choć w nocy przyjdzie na pewno mróz.

Nie wiem czy człowiek mający dreszcze

potrafi przetrwać bez ciepłych słów.

Dlatego jestem i chcę być dalej

twoją nadzieją na lepszy dzień.

Mogę ci podać swoją gitarę,

abyś z muzyką przez życie biegł.

Powstanie z kolan nasze świtanie,

gdy na polanach opadnie szadź.

Ktoś nam zaśpiewa na powitanie

piosenkę, którą napisał wiatr.

I chociaż nogi jeszcze się plączą

po niecodziennym wirażu dat -

spojrzymy w przyszłość bardziej ochoczo,

by się narodził na nowo świat.

Przejdziemy ścieżki jeszcze nieznane,

przejdziemy pola pachnących róż,

tylko mi pozwól uciszyć żale,

które są w tobie i mogą kłuć.

30.03.2020 Maria Sikorska