Pod włos

Patrząc na ludzi bardzo bogatych,

gdzie przepych rządzi kolejnym dniem,

trudno jest pojąć dlaczego tacy

nie spłoną w ogniu milionów serc.

Powstaje z kolan niejeden człowiek,

pokornie patrzy na każdy grosz,

chciałby tak wiele, a mało może;

los go bez przerwy bierze pod włos.

Gdzie sprawiedliwość, gdzie dobrzy ludzie,

gdzie się podziały przydziały ról,

chcemy poprawić samopoczucie,

podzielić równo przyznaną sól.

Tak jednak nie jest i już nie będzie,

z rynien pod oknem wypływa deszcz,

a w deszczu nasze ciche zwątpienie,

a w deszczu nasza walka o sens.

7.03.2020