Kotlet

Czemuż, a czemuż budzą się wspomnienia?

Czyżbym coś chciała w życiu tym pozmieniać?

My wciąż zamknięci i tacy dalecy,

że nawet słońce nie chce dla nas świecić.

Czai się przy nas tęsknota za domem,

tym, w którym nigdy nie powiało chłodem,

lecz nie istnieje on chyba od wieków,

jest tylko mrzonką w niejednym człowieku.

Tkwimy po uszy w sensach i bezsensach,

szukamy siebie w zakamarkach cienia.

Kłócą się myśli o jutro i wczoraj,

siedzi na klacie jeszcze ciepła zmora.

Z kamienną twarzą patrzymy na życie,

nic nie chce cieszyć, słyszymy więc wycie.

W butach wchodzimy na perskie dywany,

i zazdrość ściska – coś nie tak kochani!

Dławi nas wszystko co gorsze od innych;

Ja czegoś nie mam? Ja jestem winny?

A weź się prześpij, odpocznij człowieku,

napiekłeś w życiu wiele złych kotletów.

6.01.2019