Bez ciebie

Już wiatr wychłostał każdą chyba twarz

by zerwać nić pajęczą,

i nadal szumi i nadal jest w nas,

choć kryje w sobie piękno.

Ten świat jesienny wiele mógłby dać,

lecz zgarnia co najlepsze,

odbiera ciepło i tysiące barw

by złamać ludzkie serce.

Jesienne liście kryją w sobie żal,

że tak króciutko żyły,

lecz się odrodzą nie raz i nie dwa,

a my już odchodzimy.

Więc nie odbieraj tego co żeś dał

przez wszystkie długie lata,

bo chociaż stracę w oczach swoich blask

zostanę w twoich światach.

Nie wszystkie myśli znajdą wspólny bieg,

nie wszystko rozum pojmie,

ten świat jesienny spłynie tak jak deszcz,

a ja w tym deszczu spłonę.

4.01.2019