Pamiętajmy o poetach,
którzy od nas już odeszli,
podarujmy rąbek nieba
i modlitwę za nich wznieśmy.
Nie tak blisko jest do fregat,
jakby zdawać nam się mogło,
kręta droga na nich czeka,
nim dostaną się do Boga.
Nieraz cisza jak przed burzą
i niepokój im doskwiera,
lecz niebawem nas poruszą,
bo poeta nie umiera.
Tam, na górze, w innym życiu
znów napiszą dla nas wiersze,
dotkną nawet nowych szczytów
i poczują w głębi szczęście.
Teraz idą pełni wiary
niosąc bagaż swojej pracy,
i ci znani, i mniej znani
dzięki wierszom są dziś z nami.
23.08.2019
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz