Szpila

Spotkałam człowieka takiego jak ty,

myślałam, że życie jest przy nim jak pryszcz...

Potrafił tak wiele i wiele mógł dać,

że tylko zazdrościć postawy jak ta....

Uśmiechy, zaloty i pęk białych róż

wprawiały nas w zachwyt, że brak było słów.

Z dreszczykiem na ustach mówiło się – ech!

Odmówić takiemu to wielki jest grzech...

Ref. A potem szpila, szpila, szpila...

nie mówmy zatem, że jest okey.

Nie trzeba włóczyć się po kinach,

aby zobaczyć jak to jest.

Niestety gdy tylko opada się z chmur

codzienna gonitwa obudzi ze snu.

Ulotnią się słowa mięciutkie jak puch,

a róża zawołała, by zetrzeć z niej kurz.

Nie każdy ma chęci gotować i prać,

odwróci się pupą i tyle go masz...

Uwaga na słowa, gdy ciężkie jak stal,

a jeśli już padły - za błędy swe płać!

Ref. Bo tylko szpila, szpila, szpila...

nie mówmy zatem, że jest okey.

Za dużo krzyku w niemych kinach,

za dużo wrzawy naszych serc.

23.09.2018