Świebodzin

Tyś jest mi miastem mało poznanym,

wiem tylko tyle, ile mi dano

o tobie wiatry ciepło śpiewają,

lecz tego wiatru jest mi za mało.

Nie czekam dłużej, idę w nieznane,

poznaję ścieżki, których tak wiele,

być może serce bardzo rozchwiane

odnajdzie spokój i ukojenie.

Oczy widziały już krzyż Chrystusa

- najwyższy pomnik władcy wszechświata...

skruszałam w środku, rozpadłam w jutra,

czując, że jestem naprawdę mała.

Ławka Niemena każdego wzrusza

(chciałabym, chciała, oj chciała więcej),

wiem już dlaczego obok Ratusza

dusza mi śpiewa piękną piosenkę.

Chcę jeszcze poczuć oddech tej ziemi

i zapamiętać wszystko, co trzeba...

może po latach w barwach jesieni

powrócę po swój kawałek nieba.

Spojrzę raz jeszcze na dom kultury,

na kawiarenki, muzea, kina

a tam, gdzie zamek i stare mury

zaproszę duchy na lampkę wina.

I zapamiętam Ziemię Lubuską,

miasto Świebodzin i okolice;

nie będzie przecież wiało mi pustką,

skoro zapełniam puste stronice.

Mam nadal w sercu wolne pokoje

dla wierszy moich, twoich i naszych,

niech się poezja zatoczy kołem

nad miastem, które tak wiele znaczy.

18.04.2018